تفاوت سیگنال وای فای (wifi) و شبکه تلفن همراه (cellular network) به زبان ساده

برای استفاده از سرویس اینترنت پرسرعت، بسته مکان یا شرایط سرویس‌گیرنده نوع سرویس می‌تواند متفاوت باشد. اگرچه سرویس اینترنت فیبر نوری در حال حاضر بهترین سرویس اینترنت ثابت است اما به دلایلی مانند سطح توسعه و پوشش، برای همه در دسترس نیست. از این رو، بسیاری از کاربران از اینترنت شبکه تلفن همراه استفاده می‌کنند.

در حال حاضر سرویس‌های موبایل وضعیت بسیار بهتری به نسبت سرویس‌های قدیمی مانند ADSL دارند اما علی رغم سطح دسترسی همچنان چالش‌هایی دارند. برای استفاده مطلوب از سرویس‌های اینترنت درک تفاوت سیگنال‌های شبکه بسیار مهم است. برای سرویس‌های اینترنت خانگی همواره از وای فای (wifi) و در سرویس‌های LTE از شبکه تلفن همراه (cellular network) استفاده می‌شود. به طور واضح سیگنال وای فای (wifi) و شبکه تلفن همراه (cellular network) باهم تفاوت دارند که در این مطلب به طور کامل به آن خواهیم پرداخت.

بیشتر بدانید: فیبر نوری در رشت؛ مناطق تحت پوشش FTTH در رشت

شبکه وای فای چیست؟

یک شبکه WiFi به شما کمک می‌کند بدون اینکه به میز خود زنجیر شده باشید، به اینترنت وصل شوید. با این حال، به دلیل محدوده محدود آن، برای استفاده از آن باید در محل حضور داشته باشید.

اقدام کنید: ثبت‌نام فیبر نوری تانوما برای شهرهای استان گیلان

وای فای چگونه کار می‌کند؟

یک شبکه WiFi با کمک یک روتر امواج رادیویی را ارسال می‌کند. وقتی دستگاه‌های الکترونیکی شما مانند تلفن‌های هوشمند، لپ‌تاپ و سیستم‌های POS در محدوده روتر قرار دارند، می‌توانند امواج رادیویی را دریافت کرده و به اینترنت متصل شوند. روتر به عنوان یک دروازه بان عمل می‌کند و به دستگاه‌های شما اجازه می‌دهد به اینترنت دسترسی داشته باشند و با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

WiFi کاربردهای فنی متنوعی در شبکه داخلی دارد، اما رایج‌ترین نوع آن که برای استفاده و اتصال به اینترنت است. در حال حاضر سرویس‌های اینترنت ثابت خانگی و تجاری که از طریق‌روترها دسترسی به اینترنت را امکان‌پذیر می‌کنند از این تکنولوژی بهره‌مند هستند.

بیشتر بدانید: چطور برای دریافت اینترنت فیبر نوری (تانوما) اقدام کنیم؟

شبکه تلفن همراه چیست؟

شبکه سلولی به یک شبکه ارتباطی بی‌سیم گفته می‌شود که به شما امکان می‌دهد به اینترنت متصل شوید و با استفاده از داده‌های سلولی ارتباط برقرار کنید. این فناوری شامل سلول‌های به هم پیوسته است که توسط ایستگاه‌های پایه یا برج‌های سلولی سرویس می‌شوند که سیگنال‌های ارتباطی را به و از دستگاه‌های تلفن همراه در سلول‌های مربوطه ارسال و دریافت می‌کنند.

برای مشاغل، شبکه‌های تلفن همراه توانایی برقراری تماس تلفنی، ارسال پیام‌های متنی، مرور اینترنت و استفاده از برنامه‌های تلفن همراه را ارائه می‌دهند. آنها انعطاف‌پذیری و تحرک را فراهم می‌کنند و به طور مثال به کارمندان اجازه می‌دهند در حین حرکت، مانند سفرهای کاری یا کار میدانی، در ارتباط باقی بمانند. در حال حاضر بسیاری از دانش آموزان و دانشجویان و کاربران نهایی از سرویس اینترنت شبکه تلفن همراه استفاده می‌کنند.

شبکه‌های تلفن همراه به ویژه برای مشاغلی مفید هستند که نیاز به ارتباط مداوم و دسترسی به اینترنت بدون اتکا به شبکه‌های WiFi با برد محدود دارند.

با استفاده از دستگاه‌های فعال شبکه تلفن همراه و اشتراک شبکه حامل، کسب‌وکارها می‌توانند از شبکه‌های سلولی برای انجام فعالیت‌های تجاری مختلف، از جمله ارتباط از راه دور با مشتریان یا مشتریان، دسترسی به برنامه‌های کاربردی مبتنی بر ابر، ارسال ایمیل‌ها و حتی پردازش پرداخت‌ها استفاده کنند.

شبکه‌های سلولی اتصال را بدون توجه به مکان کسب‌وکار تضمین می‌کنند، و وسیله‌ای قابل اعتماد برای برقراری ارتباط و دسترسی به اطلاعات حیاتی برای عملیات تجاری فراهم می‌کنند.

بیشتر بدانید: مودم‌ فیبر نوری؛ تفاوت بین مودم‌های فیبر نوری تک باند و دو بانده

نحوه کار شبکه‌های سلولی

شبکه‌های سلولی یک منطقه جغرافیایی را به سلول‌های کوچکتر تقسیم می‌کنند. هر سلول دارای یک برج سلولی است که با دستگاه‌های سلولی ارتباط برقرار می‌کند. هنگامی‌که یک دستگاه تلفن همراه از یک سلول به سلول دیگر منتقل می‌شود، تماس یا اتصال داده از یک برج به برج دیگر منتقل می‌شود و امکان ارتباط یکپارچه را فراهم می‌کند.

برای دسترسی به اینترنت از طریق یک شبکه تلفن همراه، باید از یک دستگاه فعال شبکه تلفن همراه استفاده کنید که توسط یک شبکه حامل خدمات رسانی می‌شود که در کشور ما عمدتا از اپراتورهای همراه اول و ایرانسل این سرویس در دسترس است.

شبکه‌های تلفن همراه برای برقراری تماس‌های تلفنی، ارسال پیام‌های متنی، مرور اینترنت و استفاده از برنامه‌های تلفن همراه استفاده می‌شوند. تا زمانی که سیگنال به اندازه کافی قوی باشد، هر کاری که می‌توانید از طریق شبکه WiFi انجام دهید، می‌تواند از طریق شبکه تلفن همراه نیز انجام شود.

به گزارش خبرنگار مهر، سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی گزارش بهار ۱۴۰۲ را منتشر شده است که بر اساس این گزارش، مشترکان پهن‌باند ثابت در بهار امسال به ۱۱ میلیون رسیده‌اند که کاهش اندک ۰.۳ درصدی نسبت به سه ماهه ابتدایی ۱۴۰۱ دارد.

از سوی دیگر ضریب نفوذ پهن باند سیار در بازه زمانی ذکر شده رشد ۷.۳ درصدی داشته اشت. تا پایان بهار امسال، تعداد مشترک پهن باند سیار به ۱۰۵ میلیون و ۸۲۴ هزار مشترک رسیده است.

شبکه‌های سلولی شیوه ارتباط و دسترسی ما به اطلاعات را متحول کرده است. امروزه، مردم برای حفظ ارتباط با دوستان، خانواده و همکاران، صرف نظر از موقعیت مکانی، به شبکه‌های تلفن همراه متکی هستند.

بیشتر بدانید:‌ تفاوت اینترنت فیبر نوری با DSL؛ چه فرقی بین FTHH ،ADSL و VDSL است؟

سیگنال تلفن همراه در مقابل وای فای: تفاوت‌های اساسی

در حالی که هم شبکه‌های WiFi و هم شبکه‌های سلولی راه مهمی‌برای متصل ماندن ارائه می‌دهند، هر کدام نقاط قوت و ضعف منحصر به فردی دارند. در اینجا برخی از تفاوت‌های کلیدی بین WiFi و شبکه‌های تلفن همراه آورده شده است:

دامنه

شبکه‌های وای‌فای دارای برد محدودی هستند اما به طور کلی حداکثر محدوده Wi-Fi بسته به استاندارد مورد استفاده، محیط و دستگاه خاص می تواند متفاوت باشد. به طور کلی، برد یک شبکه Wi-Fi به دلیل قدرت سیگنال و وجود موانع محدود می شود. استاندارد 802.11b که در سال 1991 معرفی شد، با فرکانس 2.4 گیگاهرتز کار می کند و حداکثر برد آن حدود 150 فوت (45 متر) در داخل خانه و حدود 300 فوت (90 متر) در فضای باز است.

استاندارد 802.11g، که در سال 2003 معرفی شد، همچنین در فرکانس 2.4 گیگاهرتز کار می کند، اما حداکثر برد بالاتری در حدود 300 فوت (90 متر) در داخل خانه و حدود 1000 فوت (300 متر) در فضای باز دارد. استاندارد 802.11n که در سال 2009 معرفی شد، در هر دو فرکانس 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز کار می کند و حداکثر برد آن حدود 400 فوت (120 متر) در داخل خانه و حدود 1300 فوت (400 متر) در فضای باز است.

آخرین استاندارد، 802.11ac، که در سال 2013 معرفی شد، تنها در فرکانس 5 گیگاهرتز کار می کند و حداکثر برد آن حدود 300 فوت (90 متر) در داخل خانه و حدود 1000 فوت (300 متر) در فضای باز است. استاندارد Wi-Fi 6 که در سال 2019 و بر اساس استاندارد 802.11ax معرفی شد، دارای حداکثر بازه نظری 9.6 گیگابیت بر ثانیه است، اما محدوده واقعی به دستگاه و محیط خاص بستگی دارد

در مقابل، شبکه‌های سلولی دامنه بسیار وسیع تری دارند و می‌توانند کل شهرها، مناطق و حتی کشورها را پوشش دهند. این به این دلیل است که شبکه‌های سلولی به شبکه گسترده‌ای از برج‌های سلولی متصل به هم متکی هستند که با هم کار می‌کنند تا منطقه بزرگی را پوشش دهند.

برای شبکه‌های WiFi، عواملی مانند قدرت روتر، تعداد دستگاه‌های موجود در شبکه، موانع فیزیکی مانند دیوارها و مبلمان، و تداخل سایر دستگاه‌های الکترونیکی همگی می‌توانند بر برد شبکه تأثیر بگذارند.

برای شبکه‌های سلولی، عواملی مانند در دسترس بودن شبکه حامل، محل برج‌های سلولی و موانع فیزیکی مانند کوه‌ها و ساختمان‌ها می‌توانند تأثیر داشته باشند و حتی از رسیدن سیگنال سلولی به دستگاه شما، به‌ویژه در داخل خانه جلوگیری کنند.

فناوری

شبکه‌های WiFi از امواج رادیویی برای انتقال و دریافت داده‌ها استفاده می‌کنند، در حالی که شبکه‌های سلولی از ترکیبی از امواج رادیویی و برج‌های سلولی استفاده می‌کنند. فناوری مورد استفاده در شبکه‌های WiFi معمولاً پیچیدگی کمتری نسبت به شبکه‌های سلولی دارد، به همین دلیل است که اغلب کمتر از یک شبکه سلولی قوی قابل اعتماد تلقی می‌شود.

فناوری تشکیل‌دهنده شبکه‌های سلولی پیچیده‌تر از شبکه‌های WiFi است، اما همچنین امکان برد بهتر، قابلیت اطمینان بهتر را فراهم می‌کند و می‌تواند تعداد زیادی از دستگاه‌ها را که وظایف سنگین داده را به طور همزمان انجام می‌دهند، پشتیبانی کند. منطقه تحت پوشش یک شبکه سلولی به تعداد دکل‌های موجود برای سرویس دهی به آن و قدرت سیگنال هر برج بستگی دارد.

پوشش

شبکه‌های وای‌فای معمولاً در خانه‌ها، مشاغل و سایر مکان‌های ثابت استفاده می‌شوند، در حالی که شبکه‌های سلولی انعطاف‌پذیرتر هستند و دستگاه کاربر را در بسیاری از مکان‌ها دنبال می‌کنند.

سیگنال سلولی ممکن است در مناطق خاصی محدود یا در دسترس نباشد، به‌ویژه مکان‌های دورافتاده یا روستایی. گاها، راه‌هایی برای غلبه بر این مشکل وجود دارد، از جمله نصب تقویت کننده سیگنال سلولی.

سرعت و قابلیت اطمینان

بسته به نحوه راه‌اندازی شبکه، شبکه‌های WiFi ممکن است اتصال سریع‌تری ارائه دهند، اما شبکه‌های سلولی قابل اعتمادتر هستند. شبکه‌های سلولی پوشش ثابت و قابل اعتمادی را در یک منطقه وسیع ارائه می‌کنند، در حالی که شبکه‌های WiFi فقط ارتباطات کوتاه برد را پوشش می‌دهند. البته که این قاعده در کشور ما بنا به اتفاقات و رویدادها کاملا می‌تواند برعکس باشد.

تماس WiFi به دلیل پهنای باند محدود می‌تواند مشکل ساز باشد. هرچه افراد بیشتری از WiFi شما استفاده کنند کندتر و کمتر قابل اعتمادتر می‌شود. اگر تعداد زیادی دستگاه به طور همزمان وصل شوند، همه چیز می‌تواند تا حد خزیدن کند شود. هر چند در سرویس‌های فیبر نوری این مشکل برطرف شده اما در سرویس‌های قدیمی مانند ADSL همچنان پابرجاست.

باید درنظر داشت که شبکه‌های وای‌فای نیز بیشتر مستعد تداخل سایر دستگاه‌های الکترونیکی هستند که می‌تواند منجر به کاهش سرعت و قطع شدن اتصال شود.

از سوی دیگر، شبکه‌های سلولی می‌توانند به طور خودکار به یک برج تلفن همراه دیگر در صورت بروز مشکل تغییر کنند، که می‌تواند به اطمینان از اتصال یکپارچه در حین سفر کمک کند. تا زمانی که در منطقه‌ای با پوشش هستید، اتصال شما نباید قطع شود.

امنیت

اینجا ظرفیت مقایسه‌ عمیقی وجود ندارد. شبکه‌های تلفن همراه به دلایل متعددی عموماً امن تر از وای فای در نظر گرفته می‌شوند.

آسیب پذیری کمتر در برابر حملات مبتنی بر WiFi

شبکه‌های وای‌فای به امواج رادیویی متکی هستند که می‌توانند توسط دستگاه‌های مجاور رهگیری شوند، و آنها را در معرض حملاتی مانند استراق سمع، حملات انسان در میان و نقاط دسترسی سرکش قرار می‌دهد. از سوی دیگر، شبکه‌های سلولی از فرکانس‌ها و فناوری‌های مختلفی استفاده می‌کنند که رهگیری ارتباطات با استفاده از حملات مبتنی بر WiFi را چالش‌برانگیزتر می‌کند.

رمزگذاری

شبکه‌های سلولی از رمزگذاری برای ایمن سازی ارتباط بین دستگاه تلفن همراه (به عنوان مثال، تلفن هوشمند) و برج تلفن همراه استفاده می‌کنند. این رمزگذاری به محافظت از داده‌های در حال انتقال کمک می‌کند و در صورتی که بتوانند اطلاعات را رهگیری کنند، رمزگشایی اطلاعات را برای عوامل مخرب دشوارتر می‌کند. هر چند برای ارگان‌های امنیتی این موضوع مثل آب خوردن است. پروتکل‌های رمزگذاری مختلف، مانند GSM (سیستم جهانی برای ارتباطات سیار) یا LTE (Long Term Evolution)، در شبکه‌های سلولی برای اطمینان از امنیت داده‌ها استفاده می‌شود.

زیرساخت برج سلولی

شبکه‌های سلولی به شبکه‌ای از برج‌های سلولی متکی هستند که در سراسر یک منطقه برای ارائه پوشش گسترده شده‌اند. این برج‌ها با دستگاه‌های سلولی ارتباط برقرار می‌کنند و به عنوان دروازه‌ای به شبکه گسترده‌تر عمل می‌کنند. زیرساخت برج‌های سلولی با در نظر گرفتن ملاحظات امنیتی ساخته شده و دسترسی غیرمجاز به شبکه یا تداخل را دشوارتر می‌کند. البته خود نهادهای امنیتی و دولتی مرتبط تماما به این داده‌ها و جزئیات دسترسی دارند.

احراز هویت سلولی

هنگامی‌که یک دستگاه تلفن همراه به یک شبکه سلولی متصل می‌شود، برای تأیید هویت خود تحت فرآیندهای احراز هویت قرار می‌گیرد. شبکه تلفن همراه اعتبار دستگاه را تأیید می‌کند و اطمینان می‌دهد که فقط دستگاه‌های مجاز می‌توانند به شبکه دسترسی داشته باشند. این احراز هویت یک لایه امنیتی اضافی اضافه می‌کند و از اتصال دستگاه‌های غیرمجاز به شبکه جلوگیری می‌کند.

کنترل متمرکز شبکه

شبکه‌های سلولی توسط شرکت‌های مخابراتی اداره و نگهداری می‌شوند که اقدامات امنیتی اختصاصی برای حفاظت از زیرساخت شبکه و داده‌های کاربر در نظر گرفته‌اند. این شرکت‌ها برای ایمن سازی زیرساخت شبکه خود سرمایه گذاری می‌کنند و به طور مرتب پروتکل‌های امنیتی خود را برای مقابله با تهدیدات نوظهور به روز می‌کنند.

در حالی که شبکه‌های سلولی ویژگی‌های امنیتی قوی‌تری را در مقایسه با شبکه‌های WiFi ارائه می‌کنند، مهم است که توجه داشته باشیم که هیچ سیستمی‌کاملاً از خطرات امنیتی مصون نیست. هنگام انتقال اطلاعات حساس از طریق هر شبکه ای باید اقدامات احتیاطی انجام دهید و بهترین شیوه‌های امنیتی را برای محافظت از داده‌های کسب و کار و مشتریان دنبال کنید.

هزینه

استفاده از سرویس ثابت به کمک WiFi برای کسب و کار یا استفاده در منزل ارزان‌تر از شبکه تلفن همراه است. از طرف دیگر، شبکه‌های تلفن همراه بسته به برنامه شما ممکن است محدودیت داده یا محدودیت استفاده داشته باشند. در اینترنت ثابت مخصوصا سرویس‌های فیبر نوری تانوما بسته‌هایی با حجم‌های بالا یا نامحدود ارائه می‌شود که در مقابل هزینه‌های اینترنت همراه کاملا قابل توجیه است.

بیشتر بدانید:‌ فرق فیبر نوری (FTTH) و TD-LTE؛ تفاوت‌های اساسی بین این دو فناوری

سیگنال وای فای خطرناک است یا سیگنال موبایل؟

نتایج جستجو پاسخ قطعی به این که آیا سیگنال‌های Wi-Fi خطرناک‌تر از سیگنال‌های تلفن همراه هستند، ارائه نمی‌کند. با این حال، آنها بینش هایی را در مورد خطرات بالقوه مرتبط با هر دو نوع تشعشع ارائه می دهند.

سیگنال‌های Wi-Fi و موبایل هر دو میدان‌های الکترومغناطیسی فرکانس رادیویی (RF EMFs) را منتشر می‌کنند که نوعی تشعشع غیریونیزان هستند. این بدان معناست که برخلاف پرتوهای یونیزان مانند اشعه ایکس یا پرتوهای گاما، انرژی کافی برای حذف الکترون های محکم از اتم ها را ندارند[2][4].

بر اساس شواهد علمی فعلی، سطح RF EMF منتشر شده از دستگاه های Wi-Fi برای سلامتی مضر نیست. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض سطوح بالای RF EMF ممکن است اثرات نامطلوبی بر سلامتی داشته باشد، مانند افزایش خطر تومورهای مغزی و ناباروری مردان. با این حال، این مطالعات قطعی نیستند و تحقیقات بیشتری برای تعیین خطرات احتمالی مرتبط با قرار گرفتن در معرض RF EMF مورد نیاز است.

شایان ذکر است که سیگنال‌های Wi-Fi معمولا ضعیف‌تر از سیگنال‌های تلفن همراه هستند و مقدار RF EMF جذب شده توسط بدن به قدرت سیگنال و میزان نزدیکی بدن به دستگاه دارای Wi-Fi بستگی دارد. علاوه بر این، دستگاه‌های Wi-Fi باید با استانداردهای کانادایی تعیین‌شده برای دستگاه‌های ارتباط رادیویی مطابقت داشته باشند و نباید از محدودیت‌های قرار گرفتن در معرض EMF فرکانس رادیویی تجاوز کنند.

به طور خلاصه، در حالی که سیگنال‌های Wi-Fi و تلفن همراه، EMFهای RF را منتشر می‌کنند، شواهد علمی کنونی نشان می‌دهد که سیگنال‌های Wi-Fi برای سلامتی در سطوح نوردهی معمولی مضر نیستند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین خطرات بالقوه مرتبط با قرار گرفتن طولانی مدت در معرض سطوح بالای RF EMF مورد نیاز است. همچنین رعایت دستورالعمل های ایمنی و دستورالعمل‌های سازنده هنگام استفاده از Wi-Fi و دستگاه های تلفن همراه برای به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض RF EMF بسیار مهم است.

برای اطلاعات بیشتر درباره سرویس اینترنت فیبر نوری می‌توانید وبلاگ تانوما را بررسی کنید. در رابطه با مشاوره برای دریافت سرویس FTTH تانوما نیز می‌توانید با کارشناسان در تماس باشید.